واکسن های کرونا آنتی بادی های مادران باردار را افزایش می دهد

یک پژوهش جدید به بررسی چگونگی کمک واکسن به بیماران کم سن و سال برای مقاومت در برابر ویروس پرداخته است. عفونت طبیعی یا واکسیناسیون مادر باعث ترشح آنتی بادی ها در شیر مادر می شود، بنابراین ایمنی غیرفعال برای نوزاد ایجاد می شود. درحالی که در بسیاری از کشورها هنوز شرایط واکسیناسیون کووید-19 برای کودکان و نوزادان فراهم نشده است، با این حال حدود 10 درصد از این بیماران کم سن و سال علائمی را تجربه می کنند که به اندازه کافی جدی بوده و نیاز به مراقبت های ویژه دارند. در موارد نادر ، برخی از بیماران کم سن کووید-19 می توانند درگیر سندرم التهابی چند سیستمی (MIS-C) شوند که می تواند به طور بالقوه کشنده باشد. علاوه بر خطر MIS-C ، برخی از کودکانی که از کووید-19 بهبود یافته اند، علائم طولانی مدت را حتی پس از برطرف شدن عفونت گزارش کرده اند. جدا از خطراتي كه براي خود بيماران به همراه دارد، اين گروه ممكن است ويروس را بدون علامت به ديگران منتقل كنند. روی هم رفته، این عوامل نیاز به ایمن سازی کودکان خردسال و نوزادان در برابر کووید-19 را تأیید می کند.

آنتی بادی های موجود در شیر 

شیر مادر حاوی غلظتی حدود 0.6 میلی گرم در میلی لیتر از ایمونوگلوبولین (Ig) بوده که بیشتر به شکل IgA ( 90 درصد) می باشد. IgA موجود در شیر مادر تقریباً IgA ترشحی است، در حالی که IgM ترشحی حدود 8 را شامل می شود. 2 درصد باقیمانده Ig شیر مادر IgG است که عمدتا از سرم سرچشمه می گیرد. هر دو IgA و IgM ترشحی، از بافت لنفاوی مرتبط با روده (GALT) هستند ، برخی از آن ها نیز از سلول های B در بافت لنفاوی مرتبط با مخاط (MALT) مشتق شده اند.
عفونت طبیعی با کووید-19 باعث می شود که IgA ترشحی در شیر مادر وجود داشته باشد. در مقایسه با افرادی که واکسن دریافت کرده اند، 14 روز پس از دوز دوم ، شیر مادر در درجه اول غنی از IgG می باشد. اگرچه اولین دوز واکسن معمولاً پاسخ غالب IgA را در شیر ایجاد می کند، اما دوز دوم این نوع آنتی بادی را تولید نمی کند.

پژوهش حاضر، ترکیب آنتی بادی های موجود در شیر مادر را پس از واکسیناسیون با هر سه واکسنی که در حال حاضر در ایالات متحده موجود است، مقایسه می کند. این آزمایش بر روی نمونه های 50 مادر شیرده مختلف در بازه ی زمانی یک هفته قبل از واکسیناسیون، 14 یا 28 روز پس از دوز دوم واکسن انجام شد.

یافته ها نشان داد که سطح متوسط IgG بین در افرادی که واکسن های mRNA دریافت کرده بوند (Pfizer) مشابه بود، اما این سطوح در واکسن های J&J بیشتر بود. پس از دریافت واکسن های mRNA، همه نمونه ها حاوی آنتی بادی IgG مخصوص spike protein بودند. در افراد با واکسن J&J ، این مقدار حدود 40 درصد کمتر بود. تیترهای IgG در نمونه هایی که مخصوص آنتی بادی های spike protein بودند نیز نسبت به نمونه های شیر مادر به دست آمده از دریافت کنندگان واکسن Moderna به میزان قابل توجهی کاهش داشت.

حدود 70 درصد افراد با واکسن Moderna و 50 درصد از نمونه های دریافت کننده واکسن Pfizer، IgA را در شیر تولید کرده بودند، اما تفاوت چندانی در مقادیر تیتر آن ها وجود نداشت. علاوه بر این ، واکسن Moderna باعث افزایش بیشتر IgA ترشحی در 93 درصد موارد شد که به ترتیب با 74 درصد و 54 درصد واکسن های Pfizer و J&J قابل مقایسه است. به طور کلی ، سطح آنتی بادی های ترشحی ناشی از واکسیناسیون با همه واکسن ها اندک است، چه در بررسی های تحقیقاتی آزمایشگاهی و چه در مقایسه با تیترهای پس از عفونت. در بین این سه واکسن، حدود یک چهارم دریافت کنندگان واکسن Moderna ارزش تیتر بالاتری نسبت به دو واکسن دیگر برخوردار بودند. 86 درصد از دریافت کنندگان واکسن Moderna افزایش تیتر آنتی بادی را در شیر مادر نشان دادند ، در حالی که این مقدار برای دریافت کنندگان Pfizer و J&J حدود 61 درصد بود.

در نهایت، میزان تولید آنتي بادي شير مادر در واكسن های مختلف متفاوت است. بر طبق این پژوهش واكسن Moderna از نظر تيترهاي ترشحي آنتی بادی موثرتر است. این امر بر ضرورت ایجاد واکسن های موثرتر برای استفاده در دوران بارداری و شیردهی تأکید می کند.