افراد مشکوک به کرونا، باید به سرعت مطلع شوند که به عفونت آلوده شدهاند یا خیر، تا هرچه سریع تر بتوانند قرنطینه را شروع کنند و همچنین تحت درمان قرار گیرند، و به افرادی که در تماس نزدیک با آنها قرار داشتهاند، اطلاع دهند. در حال حاضر، تشخیص کووید توسط یک تست آزمایشگاهی به نام RT-PCR انجام میشود، که به تجهیزات تخصصی نیاز داشته و جوابدهی حداقل 24 ساعت طول میکشد. اما تستهای سریع می توانند افراد مشکوک را در بالین بیمار بررسی کنند. در صورت دقیق بودن این تستها، تشخیص سریعتر عفونت به افراد این امکان را میدهد تا با سرعت بالاتری، اقدام مناسب را در جهت احتمال کاهش انتشار عفونت انجام دهند.
در تحقیق انجام شده دو نوع تست تجاری سریع قابل انجام را در بالین بیمار، یعنی تستهای آنتیژن و مولکولی، مورد ارزیابی قرار گرفتند. اساسا تستهای آنتیژن پروتئینهای موجود سطحی ویروس را شناسایی میکنند و ظاهری شبیه کیت ها مانند تستهای بارداری دارند. از سوی دیگر تستهای سریع مولکولی مواد ژنتیکی ویروس را به روشی مشابه روشهای روتین آزمایشگاهی، اما با استفاده از دستگاههای کوچک قابل حمل تشخیص میدهند. هر دو نوع تست، نمونههای بینی یا گلو را آزمایش میکنند.
ارزیابی میزان دقت تستهای سریع آنتیژن و مولکولی کووید-19
در همین راستا دقت هر نوع تست سریع آنتیژن یا مولکولی که به صورت تجاری در دسترس هستند، در افرادی اندازهگیری شد که پیش تر جواب مثبت کووید-19 آن ها با استفاده از RT-PCR تایید شده بود. افراد مورد بررسی میتوانستند در بیمارستان یا در سطح جامعه تحت آزمایش قرار گرفته باشند.
در افراد مبتلا به کووید-19 تأیید شده، تستهای آنتیژنی سریع توانستند عفونت را در 72% افراد دارای نشانه، در مقایسه با 58% از افراد بدون نشانه، به درستی تشخیص دهند. لازم به ذکر است تستها در هفته اول پس از اولین بروز نشانهها بیشترین دقت را نشان دادند (بهطور متوسط 78% از موارد تأیید شده تست آنتیژن مثبت داشتند). دلیل این امر شاید این باشد که افراد در روزهای اول پس از آلودگی بیشترین میزان ویروس را در بدن خود حمل میکنند. در افرادی که به کووید-19 مبتلا نبودند، تستهای آنتیژن عفونت را در 99.5% افراد دارای نشانه و 98.9% افراد بدون نشانه به درستی رد کردند.
برخی از تستهای آنتیژن به اندازه کافی دقیق هستند که اگر در افراد دارای نشانه بیماری استفاده شوند، بتوانند جایگزین RT-PCR باشند. در صورت نیاز به تصمیمگیری سریع در مورد مراقبت از بیمار، یا در صورت در دسترس نبودن RT-PCR، این امر بسیار مفید خواهد بود. تستهای آنتیژن برای شناسایی وضعیت شیوع بیماریها، یا انتخاب افراد دارای نشانه بیماری برای انجام تست بیشتر با PCR ، مفید هستند و امکان ایزوله کردن بیمار یا ردیابی تماس را فراهم کرده و بار خدمات آزمایشگاهی را کاهش میدهند. اما نکته منفی در افرادی است که نتیجه تست آنتیژن آنها منفی است، زیرا ممکن است همچنان مبتلا به بیماری باشند. از سوی دیگر تستهای متعدد مولکولی قابل انجام در محیط مراقبت از بیمار، دقت و پتانسیل بسیار بالایی را برای استفاده نشان میدهند، اما هنگام ارزیابی آنها در شرایط واقعی، دستیابی به شواهد بیشتری از عملکرد آنها لازم است.
نتیجه گیری
تست های سریع تشخیصی بر پایه آنتی ژن و مولکولی در هفته ی ابتدایی بیماری دقت بسیار بالاتری را در افراد علامت دار دارد و با گذشت زمان و کاهش میزان ویروس در بدن از دقت آن به مراتب کاسته می شود و ممکن است نتایج منفی گزارش شده از آن کاذب باشد. در حال حاضر روش تشخیصی RT-PCR قابل اعتمادترین تست برای تشخیص افراد علامت دار و بدون علامت در هر مرحله و زمان از بیماری می باشد. همچنین به شواهد بیشتری در مورد انجام تستهای سریع در افراد نیاز است تا بتوان به این مسئله پی برد که آیا می توانند جایگزین مناسبی برای RT-PCR باشند یا خیر.