علائم ابتلا به HIV چیست؟

تا به حال شده یک علامت خاص در بدنتان شما رو نگران کند تا حدی که تصمیم بگیرید به پزشک مراجعه کرده و بررسی بیشتر انجام دهید؟ یا اینکه تا به حال برای شما پیش آمده که بدون علامت خاصی و برای یک چکاپ ساده نزد پزشک بروید و متوجه شوید درگیر یک بیماری هستید؟
ما با بیماران زیادی مواجه می شویم که مبتلا به HIV هستند اما هیچ گونه علائمی ندارند یا اینکه علائمی دارند که فکر می کنند به دلیل ابتلا به یک بیماری بسیار ساده می باشد که نیاز به بررسی بیشتر ندارد.
همین امر باعث می شود HIV آن ها دیرتر تشخیص داده شود و در راه درمان به مشکل بخورند.
بسیاری از مردم هیچ علائمی ندارند، اما مراقب این موارد باشید.
التهابات پوستی بدون دلیل، تورم غدد لنفاوی، برفک دهانی، تعریق شبانه و کاهش وزن ناگهانی و بدون دلیل همگی نشانه‌های احتمالی HIV هستند. داشتن عفونت منتقله از راه جنسی یک نشانه قطعی از HIV نیست، اما می تواند یک هشدار برای بررسی HIV باشد.
نشانه‌ها یا علائم ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) همیشه آشکار نیستند و اکثر افرادی که HIV دارند، هیچ‌کدام از آن‌ها را نشان نمی‌دهند. اگر علائم اولیه را داشته باشید، احتمالاً در ۱ تا ۲ ماه اول پس از عفونت هستید. نشانه‌های HIV در مرحله پایدار (مزمن) عفونت با نشانه‌های مرحله اولیه (حاد) متفاوت هستند.
ما در اینجا سعی داریم که برخی از نشانه‌های HIV در مراحل اولیه و پیشرفته‌تر را مرور کنیم و توضیح دهیم که در صورت مشکوک بودن به اینکه در معرض این ویروس قرار گرفته‌اید، چه کارهایی باید انجام دهید.
کارشناسان ما آماده پاسخگویی به سوالات شما در این زمینه می باشند.

علائم ابتلا به HIV

تب

عفونت حاد اولیه HIV می‌تواند علائمی مشابه به آنفولانزا ایجاد کند، از جمله تب و لرز. این علائم ممکن است 2 تا 6 هفته پس از ابتلا ظاهر شوند و سپس از بین بروند. اگر HIV شما درمان نشود، این علائم ممکن است چند سال بعد بازگردند.
اگر تب کنید، احتمالاً علائم دیگری شبیه به آنفولانزا نیز خواهید داشت. این به این دلیل است که سیستم ایمنی بدن شما در حال واکنش به ویروس است زیرا ویروس تکثیر می‌شود و در بدن شما حرکت می‌کند.

سردرد و خستگی

عفونت حاد HIV می‌تواند باعث سردرد و خستگی نیز شود. این به این دلیل است که پاسخ اولیه سیستم ایمنی بدن به ویروس التهاب ایجاد می‌کند.
ممکن است خیلی سریع‌تر از حد معمول خسته شوید و حتی پس از فعالیت‌های سبک نفس تنگی داشته باشید. ممکن است سردرد مداوم را تجربه کنید که می‌تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد.
سردرد و خستگی می‌توانند همچنین از علائم HIV در مراحل بعدی باشند.

غدد لنفاوی متورم

تورم غدد لنفاوی (لنفادنوپاتی) می‌تواند در مراحل اولیه HIV رخ دهد، زیرا بدن تلاش می‌کند ویروس را از بین ببرد.
غدد لنفاوی زیر بغل، گردن، کشاله ران یا پشت گوش ممکن است بزرگ شوند. گاهی اوقات، این تورم بسیار قابل توجه است. غدد لنفاوی متورم ممکن است دردناک یا حساس به لمس باشند.
حتی زمانی که دیگر علائم عفونت حاد HIV از بین می‌روند، غدد لنفاوی می‌توانند در برخی افراد برای چندین هفته یا ماه متورم باقی بمانند.
لنفادنوپاتی همچنین در عفونت‌های فرصت‌طلب مانند سل و سرطان‌های مرتبط با HIV شایع است.

درد عضلات و درد مفاصل

درد عضلات و مفاصل از علائم شایع بسیاری از بیماری‌های ویروسی مختلف هستند. این علائم معمولاً همراه با دیگر علائم شبیه به آنفولانزا که در مراحل اولیه HIV رایج هستند، مانند تب، خستگی و سردرد رخ می‌دهند.

التهابات پوستی بدون دلیل

یک حساسیت یا التهاب پوستی اغلب اولین علامت HIV است، اما فقط دو نفر از هر پنج نفر مبتلا این علائم را تجربه می‌کنند.
التهابات پوستی HIV به شکل خاصی است: مناطق بزرگی از پوست صاف و قرمز با جوش‌های کوچک زیاد، که ممکن است خارشی یا دردناک باشد. این التهابات اغلب همراه با علائم شبیه به آنفولانزا رخ می‌دهند.
تغییرات پوستی HIV معمولاً دو تا شش هفته پس از مواجهه با ویروس ظاهر می‌شود و در یک تا دو هفته به طور کامل از بین می‌رود. این التهابات گسترده و به‌طور عمده بر روی بدن و چهره تأثیر می‌گذارد، اما ممکن است همچنین بر روی دست‌ها و پاها نیز باشد.
اگر شما بعد از داشتن رابطه جنسی با یک شریک با وضعیت HIV نامعلوم، بین دو تا شش هفته، التهابات پوستی ناگهانی با علائم شبیه به آنفولانزا دارید، باید برای دادن آزمایش تشخیص HIV اقدام کنید.
شما می توانید پاسخ سوالات خود را در این زمینه از کارشناسان ما جویا شوید.

تهوع و اسهال

بعضی از افراد همچنین در مرحله اولیه HIV علائم گوارشی را تجربه می‌کنند.
علائم گوارشی ممکن است شامل تهوع و استفراغ و یا اسهال باشد.
علائم گوارشی ممکن است در بسیاری از بیماری‌های دیگر هم وجود داشته باشد، اما معمولاً به سرعت برطرف می‌شوند. اگر تهوع و استفراغ یا اسهال پایدار دارید، مطمئن شوید که آب و مایعات کافی مصرف کرده و به پزشک خود مراجعه کنید.

برفک دهانی

یکی از عفونت‌های اولیه در افراد مبتلا به HIV، برفک دهانی است.
این عفونت، "فرصت طلب" به شمار می‌رود زیرا در زمانی که سیستم ایمنی فرد ضعیف است، فرصت را برای عفونت فراهم می‌کند.
کاندیدیاز دهانی یا همان برفک دهانی توسط یک قارچ ایجاد می‌شود که می‌تواند داخل دهان و گلو نفوذ کند.
افرادی که نسبتاً سالم هستند نیز ممکن است برفک دهانی را تجربه کنند، اما این یک علامت است که سیستم ایمنی آن‌ها در حال ضعیف شدن است. وقتی که عملکرد سیستم ایمنی فرد ضعیف است، قارچ می‌تواند به ریه‌ها گسترش یابد و عفونت ریه را ایجاد کند. حتی ممکن است به خون ریخته شود.
داشتن برفک دهانی به معنای قطعی داشتن HIV نیست، اما ممکن است یک علامت باشد که اگر شما در معرض خطر هستید، باید آزمایش دهید.

گلودرد و سرفه خشک

گلو درد و سرفه خشک ممکن است علائم عفونت اولیه HIV باشند، اما آنها همچنین در مراحل بعدی HIV نیز ظاهر می‌شوند. در مراحل بعدی، این علائم پایدار هستند و با داروهایی مانند آنتی‌بیوتیک‌ها بهبود نمی‌یابند. اغلب این علائم با عفونت‌های ثانویه ریه مرتبط هستند که در مراحل بعدی HIV شایع هستند.
سرفه پایدار همیشه دلیلی برای مراجعه به پزشک خود است، به خصوص اگر با گذر زمان بدتر می‌شود.

عرق شبانه

تعریق شبانه ممکن است در مرحله حاد وقتی بدن با ویروس مبارزه می‌کند و همچنین در مرحله مزمن اگر عفونت فرصت طلب وجود داشته باشد، اتفاق بیافتد.
تعریق شبانه چیزی بیشتر از اینکه فقط وقتی در حال خوابیدن هستید عرق بریزید، می‌باشد. حتی ممکن است لباس و تخت‌ شما را خیلی زیاد خیس کند و همچنین سردرد به دنبال داشته باشد.
تعریق شبانه زیاد هرگز به عنوان امری عادی در نظر گرفته نمی‌شود. تعریق شبانه می‌توانند دلیل دیگری به جز HIV داشته باشد که ممکن است خیلی هم جدی نباشد. به عنوان مثال، یک مسمومیت ساده می تواند تعریق شبانه را ایجاد کند و همچنین بسیاری از انواع سرطان هم نیز می‌توانند این علائم را ایجاد کنند.

عفونت منتقله از راه جنسی

اگر شما عفونت مقاربتی دارید، ممکن است به HIV نیز مبتلا شوید. برخی از این عفونت ها مانند سیفیلیس و هرپس زخم‌های بازی ایجاد می‌کنند که این به HIV کمک می‌کند تا به راحتی در داخل بدن نفوذ کند.
عفونت هایی مانند سوزاک و کلامیدیا باعث التهاب در اندام تناسلی می‌شوند که باعث جذب سلول‌های ایمنی (CD4 T cells) می‌شود که HIV دوست دارد آنها را هدف قرار داده و آلوده کند.
داشتن سیفیلیس می‌تواند خطر HIV شما را تا 500٪ افزایش دهد. سایر عفونت های مقاربتی نیز می‌توانند خطر HIV شما را افزایش دهند. اگر آزمایش شما برای هر گونه از این عفونت ها مثبت گزارش شود، باید برای HIV نیز آزمایش بدهید.

تفاوت های علائم HIV در زنان و مردان

زنان و مردان مبتلا به HIV به طور کلی علائم مشابهی دارند، اما زنان ممکن است دچار عفونت های قارچی مکرر و دوره های قاعدگی نامنظم شوند. زنانی که با HIV زندگی می کنند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری التهابی لگن (PID) و سرطان دهانه رحم هستند.

باید در نظر داشته باشیم که بسیاری از افراد مبتلا به HIV از ابتلای خود بی خبرند. تنها راه برای اطمینان از ابتلا، انجام آزمایش است.
اگر در معرض خطر ابتلا به HIV هستید، برخی علائم می توانند نشان دهنده HIV باشند:

اینکه هیچ علائمی ندارید به معنای عدم ابتلا به HIV نیست. احساس بیماری نکردن به این معنا نیست که ویروس وجود ندارد یا سیستم ایمنی بدن شما از آن آسیب نمی بیند. اگر در معرض خطر ابتلا به HIV هستید، انجام آزمایش و درمان ضروری است.
اگر شما نگران سلامتی خود هستید یا در این زمینه سوالی دارید می توانید با کارشناسان ما ارتباط برقرار کنید.