عفونت های دستگاه ادراری (UTIs) زمانی ایجاد می شوند که باکتری ها وارد مجرای ادرار (لوله نازکی که ادرار را از مثانه به خارج از بدن می برد) وارد می شوند و دستگاه ادراری را آلوده می کنند.
عفونت دستگاه بارداری و باروری
در حالی که عفونت های ادراری معمولاً مستقیماً برای مشکلات باروری مقصر شناخته نمی شوند، اما ناباروری با عفونت های دستگاه تناسلی و دستگاه ادراری مرتبط است. این عفونت ها اغلب، توسط عفونت های مقاربتی(STIs) مانند کلامیدیا ایجاد می شوند، اما سایر عفونت ها نیز می توانند منجر به بیماری التهابی مانند پروستاتیت، التهاب غده پروستات در مردان شوند. این عفونت ها می توانند بیضه ها، اپیدیدیم (مجرای پشت بیضه) و سایر غدد را نیز تحت تأثیر قرار دهند. این عفونت ها می توانند از راه های مختلفی منجر به ناباروری شوند. آنها می توانند به تولید اسپرم و همچنین کیفیت و عملکرد اسپرم آسیب برسانند. همچنین می توانند باعث التهاب شوند و دستگاه تناسلی را مسدود می کند. در زنان، حتی اگر ادرار و مایعات تناسلی مجاری یکسانی ندارند، باکتری‌ها می‌توانند از مجرای ادرار به واژن حرکت کرده و وارد دستگاه تناسلی شوند.
UTI و بارداری
عفونت ادراری در دوران بارداری شایع است. تغییرات در آناتومی و شیمی بدن به افزایش این خطر کمک می کند. در بسیاری از موارد، این عفونت ها بدون علامت ایجاد می شوند، اما همچنان می توانند عوارضی ایجاد کنند.
خطرات
افراد باردار در حدود هفته ششم بارداری در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به عفونت ادراری هستند. مثانه در اواخر بارداری نیز پرتر می شود و تون عضلانی می تواند کاهش یابد. این امر باعث راکد شدن ادرار می شود و حتی می تواند به داخل دستگاه ادراری برگردد و خطر عفونت را افزایش دهد. ادرار همچنین در دوران بارداری تغییر می کند، غلیظ تر می شود، با سطوح بالاتر استروژن و گلوکز که می تواند به تغذیه باکتری ها و کاهش دفاع بدن در برابر عفونت کمک کند. باکتری هایی که معمولاً باعث عفونت ادراری در زنان باردار می شوند عبارتند از:
• انتروباکتریاسه که می تواند باعث عفونت زخم و مننژیت شود.
• Proteus mirabilis که می تواند منجر به عفونت مثانه و کلیه شود.
• کلبسیلا پنومونیه که می تواند باعث ذات الریه و عفونت های جریان خون شود.
باکتری هایی مانند استرپتوکوک گروه B و استافیلوکوک ساپروفیتیکوس کمتر باعث عفونت ادراری می شوند، اما گروه B می تواند باعث عفونت در جنین شود و در طول زایمان به نوزاد شما منتقل شود.
درمان
اگر عفونت ادراری شما زود تشخیص داده شود، قبل از اینکه به کلیه ها یا حتی خون شما سرایت کند، درمان با آنتی بیوتیک های خوراکی که حدود یک هفته مصرف می شود، معمولاً کافی است. رایج ترین انواع آنتی بیوتیک های مورد استفاده برای درمان UTI در بارداری عبارتند از:
• اریترومایسین
• آگمنتین (آموکسی سیلین-کلاوولانیک اسید)
• نیتروفورانتوئین
• باکتریم (تری متوپریم-سولفامتوکسازول)
اگر عفونت ادراری شما توسط استرپتوکوک گروه B ایجاد شده باشد، پزشک شما باید آنتی بیوتیک داخل وریدی را در هنگام زایمان شروع کند تا از سپسیس، یک عفونت خونی بالقوه تهدید کننده زندگی، در نوزاد شما جلوگیری کند.
علائم نگران کننده
عفونت های دستگاه ادراری درمان نشده در زنان باردار، حتی اگر بدون علامت باشند، می توانند منجر به عفونت کلیه (پیلونفریت) شوند. علائم UTI در دوران بارداری ممکن است شامل موارد زیر باشد:
• تکرر ادرار یا فوریت ادرار
• درد سوپراپوبیک (درد در قسمت پایین شکم) و حساسیت
• تب
• لرز
• کسالت (احساس کلی ناخوشی)
• بی اشتهایی
• تهوع و استفراغ
UTI و پس از زایمان
تعدادی از عفونت ها می توانند در دوره پس از زایمان رخ دهند و ۵ تا ۲۴ درصد از مادران را تحت تأثیر قرار می دهند. شایع ترین عفونت های پس از زایمان عبارتند از:
• ماستیت (التهاب و عفونت بافت پستان)
• عفونت زخم
عفونت های ادراری بعد از زایمان سزارین نیز شایع تر هستند.
شیر دادن
بیماری‌های بسیار کمی وجود دارند که مانع از شیردهی شما شوند و بیشتر بیماری‌های ویروسی مانند ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) و ایدز هستند. احتمال انتقال بیماری به نوزاد از طریق تماس تنفسی در دوران شیردهی بیشتر از شیر مادر است. عفونت های دستگاه ادراری نمی توانند از طریق شیر مادر به کودک منتقل شوند. با این حال، اگر با عوارض UTI مانند پیلونفریت یا اوروسپسیس (هنگامی که UTI درمان نشده به کلیه های شما سرایت می کند) شدیداً بیمار شوید، میزان شیر تولیدی شما می تواند تحت تأثیر قرار گیرد. همچنین، درمان با آنتی‌بیوتیک‌های خاص یا سایر داروها می‌تواند باعث نگرانی شود، زیرا برخی از داروها می‌توانند از خون شما به شیر مادر وارد شده و به نوزادتان منتقل شوند.
سوالات متداول
علت عفونت ادراری در دوران بارداری چیست؟
عفونت ادراری در دوران بارداری توسط باکتری ایجاد می شود. خطر ابتلا به UTI در بارداری به دلیل تغییر آناتومی و شیمی بدن افزایش می یابد.
چگونه عفونت ادراری در دوران بارداری را درمان می کنید؟
آنتی بیوتیک ها برای درمان عفونت های ادراری در زنان باردار و غیر باردار استفاده می شود. این که کدام آنتی بیوتیک استفاده می شود ممکن است متفاوت باشد، زیرا همه آنتی بیوتیک ها در دوران بارداری بی خطر نیستند.
چه زمانی UTI در بارداری شایع تر است؟
عفونت های ادراری در سه ماهه دوم بارداری، و زمان آماده شدن برای زایمان، شایع تر است.
UTI هنگام بارداری چه علائمی دارد؟
بسیاری از عفونت های دستگاه ادراری در دوران بارداری بدون هیچ علامتی ایجاد می شوند. علائمی که وجود دارند می تواند شامل سوزش یا درد در هنگام ادرار و تکرر یا فوریت ادرار باشد. همچنین ممکن است تب، لرز، و درد و حساسیت در زیر شکم داشته باشید.
مشاوره پزشکی گرین پایش
تغییراتی که در دوران بارداری در بدن شما رخ می دهد می تواند ورود و رشد باکتری ها را آسان کند و در نتیجه خطر ابتلا به عفونت های دستگاه ادراری را افزایش دهد. بسیاری از این عفونت‌ها بدون هیچ علامتی ایجاد می‌شوند و می‌توانند عوارضی برای شما و کودکتان به همراه داشته باشند. خوشبختانه، پزشک شما در ابتدای بارداری و قبل از زایمان شما را برای عفونت ادراری غربالگری می‌کند. اگر دچار عفونت ادراری شوید، تیم پزشکی شما آن را زود درمان می کنند تا عفونت به کلیه های شما سرایت نکند. فقط برخی از آنتی بیوتیک ها در دوران بارداری بی خطر هستند و پزشک شما آنتی بیوتیکی را توصیه می کند که به شما یا جنین آسیبی نرساند.
