تشخیص تب دنگی
پس از پاندمی کرونا، حال، تب دنگی است که بر سر زبان ها افتاده است و سازمان های بهداشتی جهت جلوگیری از پاندمیک شدن این بیماری تلاش می کنند.همچنان داروی خاصی برای درمان این بیماری وجود ندارد و مهم ترین راه برای مقابله با تب دنگی شناخت این بیماری و علائم آن برای درمان سریع تب، پس از ابتلا است.
تشخیص تب دنگی معمولاً بر اساس ترکیبی از عوامل زیر انجام میشود:
علائم بالینی: تب بالا، سردرد شدید، درد عضلانی و مفصلی، خستگی و بثورات پوستی از علائم شایع تب دنگی هستند.
سابقه سفر: اگر فرد به مناطقی سفر کرده باشد که تب دنگی در آنها شیوع دارد، احتمال ابتلا به این بیماری افزایش مییابد.
آزمایشهای آزمایشگاهی: آزمایش خون میتواند وجود ویروس دنگی یا آنتیبادیهای ضد ویروس را تأیید کند.
درمان تب دنگی چگونه انجام می شود؟
در حال حاضر، هیچ درمان اختصاصی برای تب دنگی وجود ندارد. مدیریت بیماری بر تسکین علائم و پیشگیری از عوارض متمرکز است:
استراحت و هیدراتاسیون: استراحت کافی و مصرف مایعات فراوان برای بهبودی ضروری است.
داروهای ضد تب و مسکن: داروهایی مانند استامینوفن میتوانند به کاهش تب و درد کمک کنند. از مصرف آسپرین و ایبوپروفن خودداری کنید، زیرا ممکن است خطر خونریزی را افزایش دهند.
نظارت و مراقبت: در موارد شدید تب دنگی، بستری شدن در بیمارستان برای دریافت مایعات و الکترولیتها از طریق وریدی و نظارت دقیق بر علائم حیاتی ممکن است لازم باشد.
تشخیص تب دنگی میتواند دشوار باشد زیرا علائم و نشانههای آن به راحتی با علائم و نشانههای بیماریهای دیگر مانند آنفولانزا اشتباه گرفته میشود.پزشک شما احتمالاً در مورد سابقه پزشکی و سفر شما سوال خواهد کرد. حتماً سفرهای بینالمللی خود را با جزئیات توضیح دهید، از جمله کشورهایی که به آنها سفر کردهاید و تاریخهای سفر، و هر گونه تماسی که ممکن است با پشهها داشته باشید.با کمک آزمایش خون و یافتن ویروس دنگی یا پادتن آن در بدن می توان بیماری تب دنگی را تشخیص داد. همچنین اگر فردی پس از سفر به مناطق گرمسیری احساس بیماری کرد، باید فورا به مراکز درمانی مراجعه کند تا احتمال ابتلا به تب دنگی بررسی شود.
درمان تب دنگی
در حال حاضر هیچ درمان خاصی برای تب دنگی وجود ندارد.
اگر شما مبتلا به تب دنگی شده اید و روال بهبود را طی می کند، باید مایعات فراوان بنوشد. اگر هر یک از علائم و نشانه های کم آبی زیر را دارید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید:
• کاهش ادرار
• کمبود یا عدم وجود اشک
• خشکی دهان یا لب
• بی حالی یا گیجی
• سردی یا چسبندگی دست و پا
در صورت ابتلا به تب دنگی، از مصرف داروهای بدون نسخه برای درد، به ویژه آسپرین، ایبوپروفن، ناپروکسن، ژلوفن، نوافن، دیکلوفناک و مفنامیک اسید جدا خودداری کنید. این داروهای مسکن می توانند خطر خونریزی ناشی از عوارض تب دنگی را افزایش دهند.
برای کمک به کاهش درد عضلانی و تب در حین ابتلا به تب دنگی، می توانید از داروی استامینوفن استفاده کنید.
بسیاری از مبتلایان به دنگی نیازی به بستری نداشته و می توانند دوران بیماری را در منزل سپری نموده و مراقبت شوند. بیمار باید به حد کافی استراحت کند، استراحت به معنای ماندن در بستر است.
همچنین مصرف مایعات کافی (نه فقط آب، بلکه شیر، آب میوه و ORS) به روند بهبود شما کمک می کند.
توجه به این نکته ضروری است که باید دمای بدن را با کمک استامینوفن و اسفنج آغشته به آب ولرم که روی پیشانی، زیر بغل و اندام ها گذاشته می شود، زیر 39 درجه نگهداریم.
• مراقبت توسط تیم پزشکی در بیمارستان: در موارد شدید ابتلا، ممکن است فرد تحت مراقبت های ویژه و بیمارستانی قرار بگیرد.
• جایگزینی مایعات به صورت داخل وریدی: در موارد تب دنگی شدید، بدن به دلیل استفراغ و اسهال ممکن است دچار کم آبی شدید شود. جایگزینی مایعات و الکترولیت ها از طریق سرم به حفظ تعادل بدن کمک می کند.
• پایش فشار خون: افت فشار خون یکی از عوارض جدی تب دنگی است. پزشکان در بیمارستان به طور مرتب فشار خون شما را کنترل می کنند.
• تزریق خون برای جایگزینی خونریزی: در موارد شدید تب دنگی، ممکن است خونریزی داخلی رخ دهد. در صورت نیاز، پزشکان برای جایگزینی خون از دست رفته، تزریق خون انجام می دهند.
زمان مراجعه به پزشک
برای تشخیص و درمان تب دنگی به پزشک مراجعه کنید. هنگام مراجعه به پزشک برای تب دنگی، هر گونه علائمی را که تجربه کرده اید با پزشک در میان بگذارید، حتی اگر به نظر بی ارتباط با دلیل مراجعه شما باشد.
اطلاعات مهم شخصی خود را به پزشک بدهید. سابقه سفرهای بین المللی خود را به همراه تاریخ و کشورهای بازدید شده و داروهای مصرفی در سفر ذکر کنید. سوابق واکسیناسیون خود، از جمله واکسیناسیون های قبل از سفر را همراه بیاورید.
فهرستی از تمام داروهای مصرفی خود تهیه کنید. این لیست باید شامل هر گونه ویتامین یا مکملی باشد که به طور مرتب مصرف می کنید.
آمادگی پاسخ به سوالات پزشک خود را داشته باشید، مانند:
• علائم شما از چه زمانی شروع شد؟
• آیا علائم شما مداوم بوده یا گاه به گاه ظاهر شده است؟
• شدت علائم شما چقدر است؟
• آیا چیزی باعث بهبود یا بدتر شدن علائم شما می شود؟
• در یک ماه گذشته به کجا سفر کرده اید؟
• آیا در طول سفر توسط پشه ها گزیده شده اید؟
• آیا اخیراً با کسی که بیمار بوده است ارتباط داشته اید؟
پاسخ درست و واضح شما به پزشک در تشخیص بیماری بسیار کمک می کند.
در پایان به این نکته بسیار مهم تاکید می کنیم که قدم اول در جلوگیری از تبدیل بیماری به پاندمی، این است که از گسترش ناقل بیماری که پشه آئدس است، جلوگیری کنیم.