آبله میمون تهدیدی برای یک پاندمی جدید

سازمان جهانی بهداشت برای شیوع بیماری ام پاکس یا همان آبله میمون وضعیت اضطراری اعلام کرد. همین یک جمله برای احساس خطر یک پاندمی جدید کافی است. همچنین این خبر باعث می شود که همگی به دنبال اطلاعات راجع به بیماری آبله میمون، علائم بیماری، پیشگیری از این بیماری، راه های انتقال و درمان آن باشیم. ما در این مقاله سعی کردیم در زمینه بیماری ام پاکس یا همان آبله میمون یک مرور کلی داشته باشیم. اگر شما هم به دنبال کسب اطلاعات راجع به بیماری ام پاکس هستید به شما پیشنهاد میکنیم با ما در این مقاله همراه باشید.

کارشناسان ما در حد تخصص و توان خود آماده پاسخگویی به سوالات شما در این زمینه می باشند.

حقایقی در مورد آبله میمون

ام پاکس (آبله میمون) یک بیماری ویروسی است که توسط ویروس آبله میمون، یکی از گونه‌های جنس اورتوپاکس ویروس ایجاد می‌شود. دو نوع مختلف از این ویروس وجود دارد: نوع I و نوع  II 
علائم رایج آبله میمون شامل بثورات پوستی یا ضایعات مخاطی است که ممکن است 2 تا 4 هفته طول بکشد و همراه با تب، سردرد، درد عضلانی، درد پشت، کمبود انرژی و تورم غدد لنفاوی باشد.
آبله میمون می‌تواند از طریق تماس فیزیکی با فرد مبتلا، مواد آلوده یا حیوانات آلوده به انسان منتقل شود. تأیید آزمایشگاهی آبله میمون با آزمایش ماده ضایعات پوستی توسط روش PCR انجام می‌شود.
درمان آبله میمون شامل مراقبت‌های پزشکی است. واکسن‌ها و درمان‌های توسعه‌یافته برای آبله که در برخی کشورها تأیید شده‌اند، در برخی موارد می‌توانند برای ام پاکس نیز استفاده شوند.
در سال‌های 2022-2023، یک شیوع جهانی آبله میمون(ام پاکس) توسط یک سویه معروف به سویه IIb ایجاد شد. می‌توان از آبله میمون با پرهیز از تماس فیزیکی با فرد مبتلا جلوگیری کرد. واکسیناسیون می‌تواند به پیشگیری از عفونت برای افرادی که در معرض خطر هستند، کمک کند.

مروری بر Mpox یا همان آبله میمون

آبله میمون(ام پاکس) یک بیماری عفونی است که توسط ویروس آبله میمون ایجاد می‌شود. این بیماری می‌تواند منجر به بثورات پوستی دردناک، بزرگ شدن غدد لنفاوی و تب شود. بیشتر افراد به طور کامل بهبود می‌یابند، اما برخی ممکن است به شدت بیمار شوند.
هر کسی می‌تواند به ام پاکس مبتلا شود. این بیماری از طریق تماس با افراد، حیوانات، یا مواد آلوده منتقل می‌شود:

اگر به ام پاکس یا همان آبله میمون مبتلا شدید:

ویروس آبله میمون در سال 1958 در دانمارک در میمون‌های مورد استفاده برای پژوهش کشف شد و اولین مورد انسانی گزارش شده از ام پاکس یک پسر ۹ ماهه در جمهوری دموکراتیک کنگو در سال 1970 بود. ام پاکس می‌تواند از فرد به فرد یا گاه‌به‌گاه از حیوانات به افراد منتقل شود. پس از ریشه‌کنی آبله در سال 1980 و پایان واکسیناسیون جهانی علیه آبله، ام پاکس به تدریج در مناطق مرکزی، شرقی و غربی آفریقا ظهور یافت. یک شیوع جهانی در سال‌های 2022-2023 رخ داد. مخزن طبیعی ویروس ناشناخته است، اما برخی پستانداران کوچک مانند سنجاب‌ها و میمون‌ها به آن حساس هستند.

راه های انتقال ویروس آبله میمون یا ام پاکس

انتقال انسان به انسان آبله میمون می‌تواند از طریق تماس مستقیم با پوست عفونی یا سایر ضایعات مانند ضایعات در دهان یا بر روی اندام تناسلی رخ دهد. این شامل تماس‌هایی مانند:

ویروس از طریق پوست آسیب دیده، سطوح مخاطی (مانند دهانی، حلقی، چشمی، تناسلی، مقعدی) یا از طریق دستگاه تنفسی وارد بدن می‌شود. آبله میمون می‌تواند به سایر اعضای خانواده و به شرکای جنسی منتقل شود. افرادی که شرکای جنسی متعدد دارند، در معرض خطر بیشتری قرار دارند.
انتقال آبله میمون از حیوان به انسان از طریق حیوانات آلوده به انسان رخ می‌دهد که می‌تواند از طریق گاز گرفتن یا خراشیدن، یا در حین فعالیت‌هایی مانند شکار، پوست‌کنی، به دام انداختن، پختن، بازی با لاشه‌ها یا خوردن حیوانات باشد. میزان گردش ویروس در جمعیت‌های حیوانی به طور کامل شناخته نشده و مطالعات بیشتری در حال انجام است.
افراد می‌توانند از طریق اشیاء آلوده مانند لباس یا ملحفه‌ها، آسیب‌های ناشی از اشیاء تیز در محیط‌های بهداشتی، یا در محیط‌های اجتماعی مانند سالن‌های تتو، به آبله میمون مبتلا شوند.

علائم و نشانه های بیماری آبله میمون یا ام پاکس

آبله میمون باعث بروز علائم و نشانه‌هایی می‌شود که معمولاً ظرف یک هفته آغاز می‌شوند، اما ممکن است 1 تا 21 روز پس از مواجهه نیز شروع شوند. علائم معمولاً 2 تا 4 هفته طول می‌کشند، اما در افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند ممکن است بیشتر طول بکشد.
علائم رایج ام آبله میمون عبارتند از:

برای برخی افراد، اولین علامت آبله میمون بثورات پوستی است، در حالی که برخی دیگر ممکن است ابتدا علائم متفاوتی را تجربه کنند.
بثورات به صورت زخم‌های صاف شروع می‌شوند که به تاول‌های پر از مایع تبدیل می‌شوند و ممکن است خارش یا درد داشته باشند. با بهبود بثورات، ضایعات خشک می‌شوند، پوسته می‌بندند و می‌افتند.
برخی افراد ممکن است یک یا چند ضایعه پوستی داشته باشند، در حالی که دیگران ممکن است صدها یا بیشتر داشته باشند. این ضایعات ممکن است در هر نقطه از بدن ظاهر شوند، مانند:
•    کف دست‌ها و کف پاها
•    صورت، دهان و گلو
•    کشاله ران و نواحی تناسلی
•    مقعد
برخی افراد نیز دچار تورم دردناک مقعد یا درد و دشواری در ادرار می‌شوند.
افراد مبتلا به آبله میمون تا زمانی که تمام زخم‌ها بهبود نیافته و یک لایه جدید پوست تشکیل نشده باشد، مسری هستند و می‌توانند بیماری را به دیگران منتقل کنند.
کودکان، زنان باردار و افراد با سیستم ایمنی ضعیف در معرض خطر بیشتر عوارض ناشی از آبله میمون هستند.
به طور معمول، در آبله میمون، تب، درد عضلانی و گلودرد ابتدا ظاهر می‌شوند. بثورات آبله میمون از صورت شروع می‌شود و به سراسر بدن گسترش می‌یابد، به کف دست‌ها و کف پاها نیز می‌رسد و طی 2-4 هفته در مراحل مختلف شامل ماکول‌ها، پاپول‌ها، وزیکول‌ها و پوسچول‌ها تکامل می‌یابد. ضایعات در مرکز فرورفته می‌شوند و سپس پوسته می‌بندند. پوسته‌ها پس از آن می‌افتند. لنفادنوپاتی (تورم غدد لنفاوی) یکی از ویژگی‌های شاخص ام پاکس است. برخی افراد ممکن است بدون توسعه هیچ علائمی آلوده شوند.
در زمینه شیوع جهانی آبله میمون که در سال 2022 آغاز شد که عمدتاً ناشی از ویروس نوع IIbبود، بیماری در برخی افراد به طور متفاوتی شروع شد. در بیش از نیمی از موارد، بثورات ممکن است قبل یا همزمان با سایر علائم ظاهر شوند و همیشه به سراسر بدن گسترش نمی‌یابند. اولین ضایعه می‌تواند در کشاله ران، مقعد، یا در داخل یا اطراف دهان ظاهر شود.
افراد مبتلا به آبله میمون(ام پاکس) ممکن است به شدت بیمار شوند. به عنوان مثال، پوست ممکن است با باکتری‌ها آلوده شود و منجر به آبسه‌ها یا آسیب‌های جدی پوستی شود. سایر عوارض شامل پنومونی، عفونت قرنیه با از دست دادن بینایی، درد یا دشواری در بلع، استفراغ و اسهال که منجر به کم‌آبی یا سوءتغذیه شدید می‌شود؛ سپسیس (عفونت خون با واکنش التهابی گسترده در بدن)، التهاب مغز (آنسفالیت)، قلب (میوکاردیت)، رکتوم (پروکتیت)، اندام‌های تناسلی (بالانیت) یا مجاری ادراری (اورترایت)، یا مرگ. افرادی که به دلیل داروها یا شرایط پزشکی دچار سرکوب ایمنی هستند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری شدید و مرگ ناشی از آبله میمون قرار دارند. افراد مبتلا به HIV که به خوبی کنترل یا درمان نشده است، اغلب دچار بیماری شدید می‌شوند.

کارشناسان ما در حد تخصص و توان خود آماده پاسخگویی به سوالات شما در این زمینه می باشند.

تشخیص بیماری آبله میمون یا ام پاکس

تشخیص آبله میمون می‌تواند دشوار باشد، زیرا سایر عفونت‌ها و شرایط می‌توانند شبیه به آن به نظر برسند. مهم است که آبله میمون را از بیماری‌هایی مانند آبله مرغان، سرخک، عفونت‌های پوستی باکتریایی، گال، تبخال، سیفلیس، سایر عفونت‌های مقاربتی و آلرژی‌های مرتبط با داروها متمایز کرد. فرد مبتلا به آبله میمون ممکن است به طور همزمان به یک عفونت مقاربتی دیگر مانند تبخال مبتلا باشد. به طور مشابه، یک کودک با آبله میمون مشکوک ممکن است همزمان به آبله مرغان نیز مبتلا باشد. به همین دلیل، انجام آزمایش برای دریافت درمان به موقع و جلوگیری از گسترش بیشتر بیماری بسیار حائز اهمیت است.
آشکارسازی DNA ویروسی توسط واکنش زنجیره‌ای پلیمراز (PCR) آزمایش ترجیحی برای تشخیص آبله میمون است. بهترین نمونه‌های تشخیصی مستقیماً از بثورات پوستی شامل پوست، مایعات یا پوسته‌ها با سواب‌زدن محکم جمع‌آوری می‌شوند. در صورت عدم وجود ضایعات پوستی، آزمایش می‌تواند بر روی سواب‌های دهانی، مقعدی یا رکتال انجام شود. آزمایش خون توصیه نمی‌شود. روش‌های تشخیص آنتی‌بادی ممکن است مفید نباشند زیرا بین ویروس‌های مختلف اورتوپاکس تفاوت قائل نمی‌شوند.

درمان و واکسیناسیون بیماری آبله میمون یا ام پاکس

هدف از درمان آبله میمون، مراقبت از بثورات پوستی، مدیریت درد و جلوگیری از عوارض است. مراقبت‌های زودهنگام و حمایتی برای کمک به مدیریت علائم و جلوگیری از مشکلات بیشتر بسیار مهم است.
دریافت واکسن آبله میمون می‌تواند به پیشگیری از عفونت کمک کند. واکسن باید ظرف 4 روز از تماس با فردی که آبله میمون دارد تزریق شود (یا تا 14 روز در صورتی که علائمی وجود نداشته باشد).
واکسیناسیون برای افراد در معرض خطر بالا برای پیشگیری از عفونت با آبله میمون، به ویژه در دوران شیوع، توصیه می‌شود. این افراد شامل:
•    کارکنان بهداشتی در معرض خطر
•    مردانی که با مردان دیگر رابطه جنسی دارند
•    افرادی که شرکای جنسی متعدد دارند
•    کارگران جنسی
افرادی که به آبله میمون مبتلا شده‌اند باید دور از دیگران مراقبت شوند.
چندین داروی ضدویروسی مانند تکوویریمت که ابتدا برای درمان آبله توسعه یافته‌اند، برای درمان ام پاکس استفاده شده‌اند و مطالعات بیشتری در حال انجام است. تحقیقات بیشتر در مورد واکسیناسیون ام پاکس و مدیریت موارد مبتلا در حال بررسی است.

مراقبت‌های شخصی و پیشگیری از آبله میمون

بیشتر افراد مبتلا به آبله میمون ظرف 2 تا 4 هفته بهبود می‌یابند. برای کمک به علائم و جلوگیری از آلوده کردن دیگران، می‌توانید اقدامات زیر را انجام دهید:
بایدها:

نبایدها:

برای جلوگیری از انتقال آبله میمون به دیگران، افراد مبتلا باید در طول دوره عفونی (از شروع علائم تا زمان بهبود ضایعات و افتادن دلمه‌ها) در خانه یا در صورت نیاز در بیمارستان قرنطینه شوند. پوشاندن ضایعات و استفاده از ماسک پزشکی در حضور دیگران ممکن است به جلوگیری از انتشار کمک کند. استفاده از کاندوم در طول رابطه جنسی می‌تواند خطر ابتلا به آبله میمون را کاهش دهد، اما از انتقال ویروس از طریق تماس پوست به پوست یا دهان به پوست جلوگیری نمی‌کند.

توصیه های سازمان جهانی بهداشت (WHO)

شیوع جهانی ام پاکس یا همان آبله میمون به عنوان وضعیت اضطراری بهداشت عمومی با نگرانی بین‌المللی (PHEIC) اعلام شده است. از نظر این سازمان  نظارت، تشخیص، ارتباطات مخاطره و مشارکت جامعه همچنان از ارکان اصلی برای متوقف کردن شیوع و حذف انتقال انسان به انسان آبله میمون در همه زمینه‌ها هستند.
اگر دچار بثورات جدید یا غیرقابل توضیح شده‌اید یا سایر علائم آبله میمون را دارید، به ویژه پس از قرار گرفتن احتمالی در معرض ویروس:

 کارشناسان ما در حد تخصص و توان خود آماده پاسخگویی به سوالات شما در این زمینه می باشند.