هرآنچه باید درباره هپاتیت بدانید

هپاتیت چیست؟

هپاتیت التهاب در کبد شما است. التهاب واکنش بدن شما به عفونت یا آسیب است. عوامل زیادی می‌توانند کبد شما را آسیب برسانند و هپاتیت را تحریک کنند. مواد شیمیایی سمی، مصرف مواد مخدر سنگین، عفونت‌های ویروسی و مشکلات جریان صفرا نمونه‌هایی از این عوامل هستند. تقریباً هر بیماری کبدی می‌تواند باعث هپاتیت شود. گاهی اوقات آسیب و واکنش التهابی موقتی هستند، اما گاهی اوقات ادامه‌دار هستند.
التهاب کبد کوتاه‌مدت هپاتیت حاد نامیده می‌شود. این پاسخ فوری به یک مشکل فوری است. التهاب کبد طولانی‌مدت هپاتیت مزمن نامیده می‌شود. این یک پاسخ مداوم به یک مشکل طولانی‌مدت است. التهاب به‌منظور دفاع و ترمیم بافت‌های کبدی از آسیب عمل می‌کند. اما اگر التهاب خیلی شدید باشد یا مدت زیادی ادامه یابد، خود التهاب می‌تواند به کبد آسیب زده و عملکردهای مهم آن را مختل کند.
هپاتیت یک التهاب کبدی است که به‌دلیل عوامل مختلفی از جمله ویروس‌های عفونی و عوامل غیرعفونی ایجاد می‌شود و می‌تواند منجر به مشکلات سلامتی متعددی شود که برخی از آن‌ها کشنده هستند. پنج نوع اصلی از ویروس هپاتیت وجود دارد که با نام‌های A، B، C، D و E شناخته می‌شوند. در حالی که همه آن‌ها باعث بیماری کبدی می‌شوند، از نظر روش‌های انتقال، شدت بیماری، پراکندگی جغرافیایی و روش‌های پیشگیری تفاوت‌هایی دارند.
به‌ویژه، انواع B و C منجر به بیماری مزمن در صدها میلیون نفر می‌شوند و در کنار هم، شایع‌ترین علت سیروز کبدی، سرطان کبد و مرگ‌های ناشی از هپاتیت ویروسی هستند. تخمین زده می‌شود که ۳۵۴ میلیون نفر در سراسر جهان به هپاتیت B یا C مبتلا باشند و برای بسیاری از آن‌ها، آزمایش و درمان همچنان دسترس‌ناپذیر است.
برخی از انواع هپاتیت از طریق واکسیناسیون قابل پیشگیری هستند. یک مطالعه سازمان جهانی بهداشت (WHO) نشان داد که با استفاده از واکسن، آزمایش‌های تشخیصی، داروها و کمپین‌های آموزشی، می‌توان از ۴.۵ میلیون مرگ زودرس در کشورهای کم‌درآمد و با درآمد متوسط تا سال ۲۰۳۰ جلوگیری کرد. استراتژی جهانی سازمان بهداشت جهانی برای مقابله با هپاتیت، که مورد تأیید تمامی کشورهای عضو این سازمان است، در نظر دارد تا بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۳۰ موارد جدید ابتلا به هپاتیت را ۹۰٪ و میزان مرگ‌ومیر ناشی از آن را ۶۵٪ کاهش دهد.
بسیاری از افراد مبتلا به هپاتیت A، B، C، D یا E تنها علائم خفیفی را تجربه می‌کنند یا ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند. بااین‌حال، هر نوع از این ویروس‌ها می‌تواند باعث بروز علائم شدیدتری شود.

علائم هپاتیت چیست؟

هپاتیت کوتاه‌مدت (حاد) اغلب علائم قابل‌توجهی ندارد، بنابراین ممکن است متوجه ابتلا به آن نشوید. در صورت بروز علائم، ممکن است شامل موارد زیر باشد:

در صورتی که علائمی مداوم یا آزاردهنده دارید که ممکن است ناشی از هپاتیت باشد، به پزشک مراجعه کنید.
هپاتیت بلندمدت (مزمن) نیز ممکن است تا زمانی که کبد به‌درستی کار نکند (نارسایی کبدی) علائم مشخصی نداشته باشد و اغلب فقط از طریق آزمایش خون تشخیص داده می‌شود. در مراحل پیشرفته، این بیماری می‌تواند باعث یرقان، تورم در پاها، مچ پا و کف پا، گیجی و وجود خون در مدفوع یا استفراغ شود.

چگونه هپاتیت می‌گیریم؟

هپاتیت علل مختلفی دارد. بیشتر این علل می‌توانند باعث هپاتیت حاد یا هپاتیت مزمن شوند، بسته به اینکه چقدر مدت زمان طولانی به کبد شما آسیب می‌زنند. پزشکان علل شایع هپاتیت را به انواع مختلفی تقسیم می‌کنند.

هپاتیت ویروسی

هپاتیت ویروسی به دلیل ویروس‌هایی است که به سلول‌های کبد شما حمله کرده و آن‌ها را آسیب می‌زنند، که باعث التهاب (واکنش سیستم ایمنی بدن) می‌شود. ویروس‌هایی که باعث هپاتیت می‌شوند شامل موارد زیر هستند:

هپاتیت سمی

سموم موجود در خون شما می‌توانند باعث هپاتیت سمی شوند، به ویژه در دوزهای بالاتر و زمانی که کبد شما به دلیل دلایل دیگر تحت فشار است. کبد شما هر روز سموم را از خون فیلتر می‌کند، اما اگر میزان سموم خیلی زیاد شود، این سموم می‌توانند عملکرد آن را کند کرده یا حتی سلول‌های کبد را آسیب بزنند. این آسیب می‌تواند حاد یا مزمن باشد، بستگی به شدت آن و مدت زمان یا تعداد دفعاتی که در معرض آن قرار می‌گیرید.
علل هپاتیت سمی شامل موارد زیر هستند:

کارشناسان ما آماده پاسخگویی به سوالات شما می باشند.

انواع هپاتیت کدامند؟

Hepatitis A

هپاتیت A توسط ویروس هپاتیت A ایجاد می‌شود. این بیماری معمولاً از طریق مصرف غذا یا نوشیدنی آلوده به مدفوع فرد مبتلا منتقل می‌شود و در کشورهایی که بهداشت و سیستم فاضلاب ضعیف است، شایع‌تر است.
هپاتیت A معمولاً طی چند ماه خودبه‌خود بهبود می‌یابد، اما در برخی موارد می‌تواند شدید و حتی تهدیدکننده زندگی باشد. هیچ درمان اختصاصی برای هپاتیت A وجود ندارد و فقط می‌توان علائمی مانند درد، تهوع و خارش را تسکین داد.
واکسیناسیون علیه هپاتیت A توصیه می‌شود اگر:

Hepatitis B

هپاتیت B توسط ویروس هپاتیت B ایجاد می‌شود و از طریق خون فرد آلوده منتقل می‌شود. این عفونت در سراسر جهان شایع است و معمولاً از مادران باردار مبتلا به نوزادانشان یا از طریق تماس بین کودکان انتقال می‌یابد. همچنین می‌تواند از طریق رابطه جنسی محافظت‌نشده و استفاده از سرنگ‌های آلوده در مصرف مواد مخدر تزریقی منتقل شود.
هپاتیت B در برخی کشورها مانند کمتر شایع است و بیشتر در افرادی دیده می‌شود که در مناطق پرخطر مانند جنوب شرقی آسیا و آفریقای جنوب صحرا در دوران کودکی به این ویروس مبتلا شده‌اند. بیشتر بزرگسالانی که به هپاتیت B مبتلا می‌شوند، می‌توانند ویروس را دفع کرده و ظرف چند ماه بهبودی کامل پیدا کنند.
اما اغلب افرادی که در دوران کودکی آلوده می‌شوند، به عفونت مزمن مبتلا خواهند شد که ممکن است منجر به سیروز کبدی و سرطان کبد شود. برای این افراد، داروهای ضدویروسی می‌تواند به کنترل بیماری کمک کند.

واکسن هپاتیت B
واکسیناسیون هپاتیت B برای گروه‌های پرخطر توصیه می‌شود، از جمله:

واکسیناسیون هپاتیت B همچنین بخشی از برنامه ایمن‌سازی کودکان در بسیاری از کشورهاست تا از ابتلا به این ویروس جلوگیری شود.

Hepatitis C

هپاتیت C توسط ویروس هپاتیت C ایجاد می‌شود و معمولاً از طریق تماس خونی با فرد آلوده منتقل می‌شود. این ویروس بیشتر از طریق استفاده مشترک از سوزن‌های تزریقی در مصرف مواد مخدر منتشر می‌شود. همچنین در برخی از کشورها، اقدامات غیربهداشتی در مراکز درمانی و تزریقات ناایمن از راه‌های اصلی انتقال آن هستند. هپاتیت C اغلب هیچ علامت قابل‌توجهی ندارد یا فقط علائمی شبیه آنفلوآنزا ایجاد می‌کند، به همین دلیل بسیاری از افراد از ابتلای خود آگاه نیستند.
برخی افراد می‌توانند عفونت را به‌طور طبیعی دفع کرده و از ویروس رهایی یابند، اما در برخی دیگر، ویروس سال‌ها در بدن باقی می‌ماند. این وضعیت به‌عنوان هپاتیت C مزمن شناخته می‌شود و می‌تواند منجر به سیروز و نارسایی کبدی شود. هپاتیت C مزمن قابل درمان است و داروهای ضدویروسی بسیار مؤثری برای آن وجود دارد، اما در حال حاضر واکسنی برای پیشگیری از این بیماری در دسترس نیست.

Hepatitis D

هپاتیت D توسط ویروس هپاتیت D ایجاد می‌شود، اما فقط در افرادی که قبلاً به هپاتیت B مبتلا شده‌اند، بروز می‌کند؛ زیرا این ویروس برای زنده ماندن در بدن به ویروس هپاتیت B نیاز دارد.
راه‌های انتقال:

این بیماری در برخی کشورها نادر است اما در مناطقی مانند اروپا، خاورمیانه، آفریقا و آمریکای جنوبی شیوع بیشتری دارد. عفونت مزمن با ویروس هپاتیت D و B می‌تواند خطر ابتلا به سیروز و سرطان کبد را افزایش دهد. واکسن اختصاصی برای هپاتیت D وجود ندارد، اما واکسن هپاتیت B می‌تواند از ابتلا به این بیماری جلوگیری کند.

Hepatitis E

هپاتیت E توسط ویروس هپاتیت E ایجاد می‌شود. در سال‌های اخیر، تعداد موارد ابتلا در اروپا افزایش یافته و اکنون شایع‌ترین علت هپاتیت کوتاه‌مدت (حاد) است. این ویروس معمولاً با مصرف گوشت خوک خام یا نیم‌پز یا اعضای داخلی آن مرتبط است، اما همچنین با گوشت گراز وحشی، گوشت گوزن و صدف‌ها نیز انتقال می‌یابد. هپاتیت E معمولاً یک عفونت خفیف و کوتاه‌مدت است که به درمان خاصی نیاز ندارد، اما می‌تواند برای برخی افراد، مانند کسانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، خطرناک باشد.
واکسن خاصی برای هپاتیت E وجود ندارد. هنگام سفر به مناطقی با بهداشت ضعیف، که ممکن است اپیدمی هپاتیت E در آنجا شایع باشد، می‌توانید با رعایت اقدامات بهداشتی خوب در زمینه غذا و آب خطر ابتلا را کاهش دهید.

هپاتیت الکلی

هپاتیت الکلی نوعی هپاتیت است که به دلیل مصرف مقادیر زیاد الکل در طول سال‌ها ایجاد می‌شود. این بیماری در برخی از کشورها شایع است و بسیاری از افراد از ابتلای خود به آن آگاه نیستند. هپاتیت الکلی معمولاً علائم خاصی ندارد، اما در برخی افراد می‌تواند منجر به زردی ناگهانی و نارسایی کبد شود.
اگر مصرف الکل را متوقف کنید، معمولاً کبد شما بهبود می‌یابد، اما اگر به مصرف الکل زیاد ادامه دهید، ممکن است در نهایت به سیروز کبدی، نارسایی کبد یا سرطان کبد مبتلا شوید.
برای کاهش خطر ابتلا به هپاتیت الکلی، می‌توانید مقدار مصرف الکل خود را کنترل کنید. توصیه می‌شود که به طور منظم بیش از ۱۴ واحد الکل در هفته ننوشید.

هپاتیت خودایمنی

هپاتیت خودایمنی یک علت نادر هپاتیت مزمن است که در آن سیستم ایمنی بدن به کبد حمله کرده و آن را آسیب می‌زند. در نهایت، کبد می‌تواند به قدری آسیب ببیند که دیگر به درستی عمل نکند. در حالی که هپاتیت خودایمنی به طور مستقیم باعث التهاب کبد می‌شود، سایر بیماری‌های خودایمنی می‌توانند مجاری صفراوی که از کبد شما عبور می‌کنند را تحت تأثیر قرار دهند (مانند کولانژیت صفراوی اولیه یا کولانژیت اسکلروز دهنده اولیه).
درمان هپاتیت خودایمنی شامل داروهای بسیار مؤثری است که سیستم ایمنی را سرکوب کرده و التهاب را کاهش می‌دهند. علت دقیق هپاتیت خودایمنی هنوز مشخص نیست و معلوم نیست که آیا می‌توان از آن پیشگیری کرد یا نه.

هپاتیت استئاتوتیک مرتبط با اختلالات متابولیک

استئاتوتیت به معنای هپاتیت ناشی از چربی است. این مرحله پیشرفته‌ای از بیماری کبد چرب است. به این معنی که کبد شما شروع به ذخیره چربی اضافی در بافت‌هایش کرده است. استفاده از الکل یکی از علل رایج ذخیره چربی در کبد است. وقتی این چربی اضافی تجمع پیدا می‌کند، می‌تواند باعث ایجاد هپاتیت استئاتوتیک مرتبط با اختلالات متابولیک شود. این وضعیت با موارد زیر ارتباط دارد:

علل دیگر هپاتیت

برخی از علل ممکن دیگر برای هپاتیت عبارتند از:

کارشناسان ما آماده پاسخگویی به سوالات شما می باشند.

آیا هپاتیت مسری است؟

هپاتیت ویروسی مسری است. انواع دیگر هپاتیت، مانند هپاتیت خودایمنی یا الکلی، مسری نیستند. با این حال، ویروس‌ها شایع‌ترین علت هپاتیت در سراسر جهان هستند و طبیعت ویروس‌ها به طور کلی مسری است. پنج نوع مختلف ویروس هپاتیت وجود دارد: هپاتیت A، B، C، D و E و همچنین عفونت‌های ویروسی دیگری که می‌توانند باعث هپاتیت شوند. این ویروس‌های مختلف از طرق مختلفی منتقل می‌شوند:

چه عواملی باعث ابتلا به هپاتیت می شود؟

عوامل خطر برای ابتلا به هپاتیت عبارتند از:

عوارض احتمالی هپاتیت

هپاتیت شدید یا مزمن می‌تواند منجر به چندین عارضه شود، از جمله:

کارشناسان ما آماده پاسخگویی به سوالات شما می باشند.

هپاتیت چگونه تشخیص داده می‌شود؟

پزشکان از انواع مختلف آزمایش‌ها برای تشخیص هپاتیت و تعیین علت آن استفاده می‌کنند:

چه درمان‌هایی برای هپاتیت وجود دارد؟

پزشکان برای درمان هپاتیت تلاش می‌کنند تا هرچه بیشتر عوامل استرس‌زای کبد را از بین ببرند. برخی از این موارد شامل تغییرات در رژیم غذایی و سبک زندگی است. حذف سموم و الکل و کاهش چربی در رژیم غذایی می‌تواند فشار را از روی کبد بردارد. برخی افراد ممکن است از داروهایی برای مدیریت چربی خون یا قند خون خود بهره‌مند شوند.
انواع خاصی از هپاتیت مزمن را می‌توان مستقیماً با دارو درمان کرد. هپاتیت C مزمن با داروهای ضدویروسی قابل درمان است، در حالی که هپاتیت B مزمن نیاز به درمان مادام‌العمر دارد. بیماری‌های متابولیک ارثی و هپاتیت خودایمنی نیز شرایطی مادام‌العمر هستند. داروها و تغییرات سبک زندگی می‌توانند فشار را از روی کبد کاهش دهند و شدت هپاتیت مزمن را محدود کنند.

آیا هپاتیت قابل درمان است؟

تشخیص علت هپاتیت می‌تواند برخی انواع آن را درمان کند. هپاتیت سمی و ناشی از الکل می‌تواند بهبود یابد وقتی که دیگر در معرض سم قرار نگیرید. تغییرات در رژیم غذایی و سبک زندگی می‌تواند به کاهش مشکلات هپاتیت ناشی از اختلالات متابولیک کمک کند. برخی بیماری‌ها که باعث هپاتیت مزمن می‌شوند، درمان‌پذیر نیستند، اما درمان می‌تواند التهاب و آسیب‌های ناشی از آن‌ها را محدود کند.

آیا هپاتیت قابل پیشگیری است؟

شما می‌توانید با روش‌های زیر از هپاتیت پیشگیری کنید:

خلاصه مطلب

هپاتیت حاد معمولاً موقتی است و خود به خود از بین می‌رود، اگرچه برخی انواع مانند هپاتیت ویروسی A ممکن است ماه‌ها طول بکشند. بیشتر علل هپاتیت حاد درمان مستقیم ندارند، اما پزشک می‌تواند به شما در مدیریت علائم و نظارت بر شما برای شناسایی عوارض کمک کند. خطر اصلی هپاتیت حاد، نارسایی حاد کبد است که نادر است. اگر به طور ناگهانی احساس کنید که وضعیت شما به شدت بدتر شده، با پزشک خود تماس بگیرید.
هپاتیت مزمن ممکن است برای مدت طولانی بدون ایجاد علائم ادامه یابد. برخی افراد هیچ‌گاه نمی‌فهمند که دچار هپاتیت مزمن هستند تا زمانی که عوارض شروع به بروز کنند. هپاتیت مزمن به تدریج کبد شما را آسیب می‌زند، اما میزان و سرعت آن متغیر است. بدون درمان، حدود ۲۵٪ از افراد به سیروز کبدی پیشرفت می‌کنند، معمولاً در طول چند دهه. اما با درمان، کبد شما معمولاً می‌تواند از آسیب‌ها بهبود یابد.
کبد شما هر روز سخت کار می‌کند تا سموم را از خون شما فیلتر کند. گاهی اوقات، بار سموم جمع می‌شود و فشار زیادی به کبد وارد می‌شود. و گاهی اوقات، یک حمله ناگهانی مانند یک ویروس یا مصرف بیش از حد دارو می‌تواند کبد شما را دچار بحران حاد کند. کبد شما با التهاب واکنش نشان می‌دهد که هم سیگنال استرس آن و هم تلاش آن برای بهبود است. شما می‌توانید به بهبود آن کمک کنید با حذف هرچه بیشتر عوامل استرس‌زا.
کارشناسان ما آماده پاسخگویی به سوالات شما می باشند.