اوتیسم، طبق تعریف، تنها در صورتی قابل تشخیص است که علائم قبل از سه سالگی ظاهر شوند. بله، شرایطی وجود دارد که در آن اوتیسم در نوجوانان یا بزرگسالان تشخیص داده می شود، اما میانگین سن تشخیص بین سنین سه تا شش سال است. از آنجایی که اوتیسم معمولاً در جوانان تشخیص داده می شود، بسیاری از مردم آن را یک اختلال دوران کودکی می دانند. در واقع، بیشتر برنامه‌ها، درمان‌ها و حمایت‌ها فقط برای کودکان مبتلا به اوتیسم و والدین آنها در دسترس است. اما، بسیار نادر است که کودکی به طور دقیق با اوتیسم تشخیص داده شود، اما این تشخیص را در بزرگسالی از دست بدهد.
اوتیسم در کودکان چگونه است؟
شما نمی توانید یک کودک اوتیستیک را از روی ظاهر او تشخیص دهید. کودکان مبتلا به اوتیسم می توانند ساکت یا پرحرف، باهوش یا دچار چالش فکری باشند. رفتارهای آنها می تواند از دمدمی مزاج تا تهاجمی متغیر باشد. آنها ممکن است از نظر تحصیلی خوب باشند یا با ناتوانی های یادگیری جدی مواجه شوند. با این حال، کودکان مبتلا به اوتیسم ویژگی های مشترک خاصی دارند. یادآوری این نکته مهم است که اوتیسم یک اختلال رشدی فراگیر است، به این معنی که هیچ علامت یا رفتاری به تنهایی به احتمال زیاد نشان دهنده اوتیسم نیست. توجه داشته باشید که این تفاوت ها برای واجد شرایط بودن برای تشخیص اوتیسم باید قابل توجه باشد. آنها باید در توانایی کودک برای انجام کارهای معمولی، دوستیابی یا موفقیت در مدرسه دخالت کنند. بنابراین، برای مثال، یک کودک معمولی ممکن است ساکت و خجالتی باشد و این ممکن است والدین او را نگران کند. اما اگر کودک قادر به پاسخگویی مناسب در هنگام خطاب شدن باشد، به سوالات پاسخ دهد و بدون تلاش زیاد زندگی روزمره را مدیریت کند، خجالتی بودن آرام او به احتمال زیاد یک ویژگی شخصیتی است تا نشانه ای از اوتیسم.
پس اوتیسم چگونه به نظر می رسد؟
• کودکان مبتلا به اوتیسم همیشه مشکلات ارتباط اجتماعی دارند. باز هم، اینها ممکن است به طرق مختلف ظاهر شوند. آنها ممکن است هرگز نخواهند با کسی ارتباط برقرار کنند، ترجیح می دهند بچرخند، اشیاء را ردیف کنند، یا مدام مشغول کارهای خود باشند. آنها ممکن است اصرار داشته باشند که راه خود را طی کنند و همیشه به دنبال منافع خود باشند یا ممکن است بسیار منفعل باشند. کودکان اوتیستیک معمولاً بیشتر از همسالان معمولی خود زمان می‌برند تا بازی با کودکان دیگر را بیاموزند.
• اکثر کودکان مبتلا به اوتیسم نوعی اختلال حسی دارند. آنها ممکن است از طعم های قوی یا بوهای قوی اجتناب کنند. ممکن است به نور بسیار حساس باشند یا به راحتی با صداها و حرکات کوچک حواسشان پرت شود. برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم به دلیل ورودی های حسی که دیگران ممکن است حتی متوجه آن نشوند، یا صداهای خاص (جیرجیر، صدای حیوانات، گریه نوزادان) بسیار مضطرب می شوند.
• کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب (اگرچه نه همیشه) متفاوت از سایر کودکان حرکت می کنند. به عنوان مثال، در حالی که کودکان معمولی ممکن است شست خود را بمکند، ناخن های خود را بجوند یا موهای خود را بچرخانند، کودکان اوتیستیک به احتمال زیاد دست های خود را تکان می دهند، می دوند. روی انگشتان پا، یا تکان دادن به جلو و عقب. کودکان اوتیستیک همچنین بیشتر به احتمال زیاد سفت راه می روند و دستان خود را ثابت نگه می دارند یا با شیوه ای نامناسب می دوند.
• کودکان اوتیسمی متفاوت از همسالان معمولی خود رفتار می کنند. در حالی که کودکان معمولی ممکن است برای رسیدن به راه خود (یا به دلیل خستگی یا گرسنگی) عصبانی شوند، کودکان اوتیستیک به احتمال زیاد دچار افسردگی یا عصبانیت می شوند زیرا آنها غرق شده اند، ناامید هستند یا نمی توانند نیازهای خود را بیان کنند.
• رفتارها نیز متفاوت است. بچه‌های اوتیستیک اغلب «استقامت» می‌کنند، به این معنی که همان چیزها را بارها و بارها به همان روش می‌گویند یا انجام می‌دهند یا در یک فکر، ایده، تعامل یا خواسته «گیر می‌کنند». آنها اغلب در روال‌ها پیشرفت می‌کنند و زمانی که روال‌های عادی تغییر می‌کنند بسیار ناراحت می‌شوند. احتمال بیشتری دارد که در مورد چیزهای ظاهرا کوچک احساساتی شوند. حتی یک فرد مبتلا به اوتیسم با عملکرد بالا ممکن است ناگهان به دلیل تغییر برنامه یا یک بطری آب فراموش شده گریه کند. در برخی موارد، کودکان اوتیستیک می توانند پرخاشگر یا خود آزارگر باشند.
• کودکان مبتلا به اوتیسم متفاوت از سایر کودکان بازی می کنند. آنها ممکن است به تنهایی بازی کنند و تعامل با کودکان دیگر را دشوار یا حتی غیرممکن بدانند.
چرا شناخت اوتیسم در کودکان مهم است؟
دلایل متعددی وجود دارد که چرا شناخت، تشخیص و درمان اوتیسم در کودکان مهم است. در اینجا به چند مورد می پردازیم:
• درک دلایل پشت رفتارها و چالش های فرزندتان می تواند به شما کمک کند تا درک بهتری از نیازهای فرزندتان برای موفقیت داشته باشید.
• وقتی تشخیص فرزندتان را بدانید، می‌توانید برنامه‌ها و گروه‌های حمایتی را بیابید و با والدینی با چالش‌های مشابه ملاقات کنید. نه تنها منابعی را که هرگز در مورد آنها نمی دانستید کشف خواهید کرد، بلکه ممکن است دوستان جدیدی هم برای خود و هم برای فرزندتان پیدا کنید.
مشاوره پزشکی گرین پایش
از درخواست ارزیابی خجالت نکشید. اگر فرزند شما اوتیستیک است، مطمئناً کار درستی انجام داده اید. اگر فرزند شما تاخیر یا چالش هایی دارد که او را برای تشخیص اوتیسم واجد شرایط نمی کند، شما آن مسائل را کشف کرده اید و می توانید آنها را درمان کنید. اگر کودک شما به سادگی در حال رشد متفاوت است، می توانید خیال خود را راحت کنید. به طور خلاصه، فقط ارزیابی می تواند کمک کند و از آنجایی که معمولاً امکان ارزیابی فرزند شما وجود دارد، چه چیزی را از دست خواهید داد؟